વાત વાત માં તમને વંકૂ પડે ને પાછી વાત નું વતેસર થઈ જાતું
શમણા ની ડાળ પર મહેકી મહેકી ને ફૂલ એકલુ આટૂલું રહી જાતું ને પાછી વાત નું વતેસર થઈ જાતું

(incomplete poem will complete as and how i recall it :) )

દૈનિક પ્રાર્થના

~~~~~
ઇશનું આ રાજ છે આખું જે જે આ અવનિ વિષે
ત્યાગી ને ભોગવી જાણો વાંછો માં ધન અન્યનું
~~~~~
અસત્યો માંહેથી પ્રભુ પરમ સત્યે તું લઇ જા
ઉંડા અંધારેથી પ્રભુ પરમ તેજે તું લઇ જા
મહા મૃત્યુંમાંથી અમૃત સમિપે નાથ લઇ જા
તું હિણો હું છું તો તુજ દરસના દાન દઇ જા
~~~~~
ૐ તત્ સત્ શ્રી નારાયણ તું પુરુષોત્તમ ગુરુ તું
સિદ્ધ બુદ્ધ તું સ્કન્દવિનાયક સવિતા પાવક તું
બ્રહ્મમસ્દ તું અકળ શક્તિ તું ઇસુ પિતા પ્રભુ તું
રુદ્ર વિષ્ણુ તું રામ ક્રિશ્ન તું રહિમ તાઓ તું
વાસુદેવ ગોપી સ્વરુપ તું ચિદાનંદ હરિ તું
અદ્વિતીય તું અકાળ નિર્ભય આત્મલિંગ શિવ તું


~~~~~
સર્વદા સૌ સુખી થાઓ
સમતા સૌ સમઆચરો
સર્વત્ર દિવ્યતા વ્યાપો
સર્વત્ર શાંતિ વિસ્તરો
ૐ શાંતિઃ શાંતિઃ શાંતિઃ
~~~~~
આરતી કીજે શ્રી રઘુવરકી
દશરથ નંદન જય સિયાવરકી
આરતી કીજે રામ
શ્રી રામ શ્રી રામ
શ્રી રામ શ્રી રામ
~~~~~
જય ભોલે બમ્ બમ્ ભોલે
તુમ રામ દરસ મારગ ખોલે
જય ભોલે બમ્ બમ્ ભોલે
તુમ રામ દરસ મારગ ખોલે
જય ભોલે બમ્ બમ્ ભોલે
તુમ રામ દરસ મારગ ખોલે
શ્રી રામ જય જય રામ
~~~~~
ઓ ઇશ્વર ભજિયે તને મોટું છે તુજ નામ
ગુણ તારા નિત ગાઇયે થાય અમારા કામ
હેત લાવી હસાવ તું સદા રાખ દિલ સાફ
ભૂલ કદી કરીએ અમે તો પ્રભુ કરજે માફ
રાત્રે વહેલા જે સુવે વહેલા ઉઠે વીર
બળ બુદ્ધિ ને ધન વધે સુખમાં રહે શરીર
~~~~~

રાઘા માધવથી રિસાણી...

રાઘા માધવથી રિસાણી (૨)
પીઠ ઘરીને ખૂણે ઉભી (૨)
ઘેલો ઘુંઘટ તાણી
રાઘા માધવથી રિસાણી

બંધ થયા બે દ્વાર હોષ્ઠના
કેદ પુરાણી વાણી હો...
બંધ થયા બે દ્વાર હોષ્ઠના
કેદ પુરાણી વાણી
અંતરના ઉકળાટે આવ્યા (૨)
પાપણ ઉપર પાણી
રાઘા માધવથી રિસાણી

કારણ બીજુ કાંઇ હતુ ના ને
વાત હતી એક નાની હો...
કારણ બીજુ કાંઇ હતુ ના ને
વાત હતી એક નાની
વાંસળી મારી કેમ જડે ના (૨)
બોલ્યો કન્હૈયો તાણી
રાઘા માધવથી રિસાણી

(ક્યાં પેલો એક વાંસનો ટુકડો ને
ક્યાં હું રૂપની રાણી) (૨)
એ અભિમાનના તાપે સુકાણી (૨)
સ્નેહ તણી સરવાણી
રાઘા માધવથી રિસાણી
રાઘા... રાઘા... રાઘા...
રાઘા માધવથી રિસાણી

ગાયકઃ પુરુષોત્તમ ઉપાધ્યાય

કયાં ગઈ આપણા ગુજરાતી ઓ ની વ્યવ્સાઈ સૂજ?

કયાં ગઈ આપણા ગુજરાતી ઓ ની વ્યવ્સાઈ સૂજ? આપણી પેઢી ના યુવાન ને યુવતી ઓ ને આસાની થી હવે મોટી પેઢી માં નોકરી મલી જતા વ્યવ્સાઈ સૂજ ઓછી થ્તી જણાઇ છે. આપનો શું મત છે?

લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી !!

થાય સરખામણી તો ઊતરતા છીએ, તે છતાં આબરુને દીપાવી દીધી,
એમના મહેલ ને રોશની આપવા ઝૂંપડી પણ અમારી જલાવી દીધી.

ઘોર અંધાર છે આખી અવની ઉપર, તો જરા દોષ એમાં અમારોય છે,
એક તો કંઈ સિતારા જ નહોતા ઊગ્યા, ને અમે પણ શમાઓ બુઝાવી દીધી.

બીક એક જ બધાને હતી કે અમે ક્યાંક પહોંચી ન જઈએ બુલંદી ઉપર,
કોઈએ પીંજરાની વ્યવસ્થા કરી, કોઈએ જાળ રસ્તે બિછાવી દીધી.

કોઈ અમને નડ્યા તો ઊભા રહી ગયા, પણ ઊભા રહી અમે ના કોઈ ને નડ્યા,
ખુદ અમે તો ન પહોંચી શક્યા મંઝિલે, વાટ કિંતુ બીજાને બતવી દીધી.

કોણ જાણે હતી કેવી વર્ષો જૂની જિંદગીમાં અસર એક તનહાઈની?
કોઈએ જ્યાં અમસ્તું પૂછ્યું, ‘કેમ છો’, એને આખી કહાણી સુણાવી દીધી.

દિલ જવા તો દીધું કોઈના હાથમાં, દિલ ગયા બાદ અમને ખરી જાણ થઈ,
સાચવી રાખવાની જે વસ્તુ હતી, એ જ વસ્તુ અમે તો લૂંટાવી દીધી.

જીવતાં જે ભરોસો હતો ઈશ પર, એ મર્યા બાદ્ ‘બેફામ’ સાચો પડ્યો,
જાત મરી ભલે ને તરાવી નહીં, લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી.

-‘બેફામ’

કહેવાય નહી !!!!

મન મરણ પહેલા મરી જય તો કહેવાય નહી
વેદના કામ કરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખથી અસ્રુ ખરી જાય તો કહેવાય નહી
ધૈર્ય પણ પાણી ફરી જાય તો કહેવાય નહી

એની આંખોને ફરી આજ સુઝી છે મસ્તી...
દીલ ફરી મુજથી ફરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખડી ભોળી, વદન ભોળુ, અદાઓ ભોળી..
પ્રાણ એ રુપ હરી જાય તો કહેવાય નહી...

કંઇ મજા મીઠી તડપ્વામાં મળે છે એ ને...
દીલ વ્યથા વે રે વરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખનો દોષ ગણે છે બધા દીલ ને બદ્લે...
ચોર નીર્દોષ ઠરી જાય તો કહેવાય નહી

શોક્નો માર્યો તો મરશે નહી તમારો આ "ઘાયલ"
ખ્શી નો માર્યો મરી જાય તો કહેવાય નહી

- અમૃત ‘ઘાયલ’

જૉક્સ

એક વાર છગન અને મગન વાતો કરતા હતા.

છગનઃ લ્યા, તારી પાછળ વાઘ પડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો હું દોડવા માંડું.

છગનઃ અને જો વાઘ પણ તારી પાછળ દોડવા માંડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો હું જલ્દી થી દોડવા માંડું.

છગનઃ જો વાઘ પણ તારી પાછળ જલ્દી થી દોડવા માંડે તો?
મગનઃ તો હું એનાથી પણ વધુ ઝડપ થી દોડવા માંડું.

છગનઃ પછી વાઘ પણ વધુ ઝડપ થી દોડવા માંડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો પછી હું ઝાડ પર ચડી જાઉ.

છગનઃ અને જો વાઘ પણ તારી પાછળ ઝાડ પર ચડી જાય તો તું શું કરે?
મગનઃ પછી મારે ક્યાં કાંઇ કરવાનું હોય? જે કરવાનું હોય તે તો વાઘે હોય ને.

No Title

હજી આંખમાં જાણે ફરકે છે કોઇ
હજી મીઠું શરમાઇ મરકે છે કોઇ

વિખૂટાં પડ્યાં તોયે લાગે છે ‘ઘાયલ’
હજી પણ રગેરગમાં સરકે છે કોઇ

- અમૃત ‘ઘાયલ’



ખૂબ અંદરબહાર જીવ્યો છું
ઘૂંટેઘૂંટે ચિકાર જીવ્યો છું

હું ય વરસ્યો છું ખૂબ જીવનમાં
હું ય બહુ ધોધમાર જીવ્યો છું

બાગ તો બાગ, સૂર્યની પેઠે-
આગમાં પુરબહાર જીવ્યો છું

આમ ‘ઘાયલ’ હું અદનો શાયર, પણ
સર્વથા શાનદાર જીવ્યો છું

- અમૃત ‘ઘાયલ’

એક એવી સફરમાં છું !!!!

કેમ લાગે છે કે સફરમાં છું?
હું તો મારા જ ખુદના ઘરમા છું.

પાંદડે પાંદડે ઉદાસી છે,
મારા મનથી હું પાનખરમાં છું.

રાત જેવા તમામ દિવસો છે,
કોણ જાણે હું કયા પ્રહરમાં છું .

મારા હાથે હું તોડી રાજમહેલ,
સાવ ખંડેર જેવા ઘરમાં છું.

ખાર જેવાં બધાં જ પુષ્પો છે,
ભરવસંતે હું પાનખરમાં છું.

માર્ગ મંજિલ કે ના વિસામો છે,
એક એવી સફરમાં છું.

કાજળભર્યાં નયનનાં કામણ મને ગમે છે !!!

કાજળભર્યાં નયનનાં કામણ મને ગમે છે;
કારણ નહીં જ આપું કારણ મને ગમે છે.

લજ્જા થકી નમેલી પાંપણ મને ગમે છે;
ભાવે છે ભાર મનને, ભારણ મને ગમે છે.

જીવન અને મરણની હરક્ષણ મને ગમે છે;
એ ઝેર હોય અથવા મારણ, મને ગમે છે.

ખોટી તો ખોટી હૈયાધારણ મને ગમે છે;
જળ હોય ઝાંઝવાંનાં તોપણ મને ગમે છે.

હસવું સદાય હસવું, દુઃખમાં અચૂક હસવું,
દીવાનગી તણું આ ડહાપણ મને ગમે છે.

આવી ગયાં છો આંસુ, લૂછો નહીં ભલા થઇ,
આ બારે માસ લીલાં તોરણ મને ગમે છે.

લાવે છે યાદ ફૂલો છાબો ભરી ભરીને,
છે ખૂબ મહોબતીલી માલણ, મને ગમે છે.

દિલ શું હવે હું પાછી દુનિયાય પણ નહીં દઉં,
એ પણ મને ગમે છે, આ પણ મને ગમે છે.

હું એટલે તો એને વેંઢારતો રહું છું,
સોગંદ જિંદગીના! વળગણ મને ગમે છે.

ભેટ્યો છું મોતને પણ કૈં વાર જિંદગીમાં!
આ ખોળિયાની જેમ જ ખાંપણ મને ગમે છે!

‘ઘાયલ’ મને મુબારક આ ઊર્મિકાવ્ય મારાં,
મેં રોઇને ભર્યાં છે, એ રણ મને ગમે છે.

- અમૃત ‘ઘાયલ’

જૉક

એક ભાઇ કચ્છના રણ થી નજીક રહેતા હતા એટલે જ્યારે ઘરે કોઇ મહેમાન આવે ત્યારે રણ જોવા લઇ જાય. એક વાર એક મહેમાન આવ્યા એટલે ફરી વાર રણ માં જવાનું થ્યું.

રણમાં થોડું ચાલ્યા હશે ત્યાં તો યજમાનને રેતીમાં એક ટોપો દેખાણો. કોઇ દિવસ આમ રણમાં ટોપો જોયેલો નહિ એટલે થોડું અચરજ જેવું લાગ્યું. નજીક જઇને ટોપો ઉંચો કર્યો તો વાળ દેખાણા... હવે તો વધારે ઇંતેજારી થઇ કે આ શું વળી?

ધીમે ધીમે કરી ને રેતી ખસેડવા મંડ્યા ત્યાં તો કપાળ દેખાણું અને પછી આંખ્યું અને નાક અને વળી પાછી આંખ્યો પટપટાવે... એટલે વધુ રેતી ખસેડી તો પાછું મોઢુંય દેખાણું... આજુ-બાજુ માં થી વધારે રેતી ખસેડી એટલે રેતીમાં હતા ઇ ભાઇ બોલ્યા "તમારે તો હજી ઘણું બધું ખોદવું પડશે..." યજમાન પૂછે "કેમ?" ઓલો કહે "હું સાંઢિયા પર બેઠો છું..." યજમાન બધી રેતી પાછી એના માથા પર નાંખી ને ટોપો ઓઢાઢી ભાગ્યા.

કાઠિયાવાડી જોક

એક ભાઇ ગામના પાદરેથી પસાર થતા'તા. થોડે દૂર એક કાકા બેઠા'તા એને પૂછ્યું "એ કાકા! પડધરી જાતા કેટલી વાર લાગે?" બે-ત્રણ વાર પૂછ્યું પણ કાકાએ કાંઇ જવાબ નો આપ્યો, સામુય નો જોયું. એટલે ઓલો હાલ્વા મંડ્યો. થોડેક આગળ ગ્યો ત્યાં કાકાએ હાથનો ઇશારો કરતા સાદ પાડ્યો "એલા એ...ઇ! આ...ઇ આવ...". ઓલા ને કેઃ "દોઢ કલાક થાશે". ઓલો તો ખીજાણો! "હું ક્યાર્નો રાડ્યું નાખું છું તે હમણા જ કેમ કીધું?" કાકા કે "મારે તારી હાલ તો જોવી પડે ને..."

એક ટૂકીં વાર્તા

સાંજના પાંચ વાગ્યા હતા અને હસિત રોજ ના ક્રમ મુજબ દોસ્તારો સાથે નોકરીએ થી પાછો આવતી વખતે ચા ની લારીએ ઉભો રહ્યો. આજે રામજીભાઇ ની લારી બંધ હતી એટલે બાજુની ગલીમાં લારી હતી ત્યા જવાનું નક્કી કર્યું. કાયમની ટેવ મુજબ બધાએ પોત-પોતાને પસંદ પડે એવી ચા મંગાવી - કડક, મીઠી, ગરમા-ગરમ.

થોડી વાર થઇ ને એક છોકરો આવી ને ચા આપી ગયો. હસિત બસ એની સામે જોઇ જ રહ્યો. એને લાગ્યું કે એણે એને પહેલા ક્યાંક જોયો છે. દોસ્તારો સાથે ચાલી રહેલ હસીં મજાકમાં એનું મન ન લાગ્યું... બસ વિચાર કરતો રહ્યો કે એણે એને ક્યાં જોયો હોઇ શકે.

મન વિચારોના ચગડોળે ચઢ્યું... ત્યાં એને યાદ આવી ગયું "અરે! આ તો ગીજુભાઇ ના ચોક પાસે રહેતો એ રાજુ! પણ એ અહિયા કેવી રીતે હોય? ઘરથી આટલે દૂર? ક્યાં રાજકોટ અને ક્યાં અમદાવાદ! આટલા વર્ષે... મને બસ એવો ભાસ થયો હશે બે ઘડી માટે? પણ એ લાગે છે તો રાજુ જ" છેવટે એનાથી ન રહેવાયું એટલે થોડી વારે પેલો ફરી થી પોતાની તરફ આવતો હતો ત્યારે એને ઇશારો કરી ને બોલાવ્યો અને ધીમે થી એનું નામ પુછ્યું. પેલા એ થોડું અકળાઇને કહ્યું "ચમન"... એટલે હસિત કહે "ચમન? રાજુ નહિ? તુ તો રાજુ જ લાગ્યો મને પહેલા... રાજકોટ યાદ નથી? આપણે ગીજુભાઇ ના ચોક માં સાથે રમતા... યાદ નથી આવતું?" ચમન થોડો ભોઠોં પડી ગયો અને વધુ અકળાઇ ને બોલ્યો "હુ કોઇ રાજુ કે ગીજુભાઇ ને નથી ઓળખતો અને મે કોઇ દિવસ રાજકોટ જોયું નથી." આમ બોલી તે માથું ધુણાવતો પોતાના કામે વળગ્યો અને બીજા ઘરાક માટે ચા નો ઓર્ડર લેવા જતો રહ્યો.

હસિત બસ એને એકીટસે જોઇ રહ્યો. વિચાર કરતો રહ્યો કે આ રજુ કેમ ખોટુ બોલે છે? બાકી ભાઇબંઘ-દોસ્તારો ચા પતાવી ઘર તરફ રવાના થવાની તૈયારી માં હતા પણ હસિત નું મન રાજુ ને ફરી થી એક નજર જોવાનુ હતું, એની સાથે વાત કરવાનું હતું. "ઘરથી આટલે દૂર કોઇક ઘરની નજીક રહેતું મળે તે કેવું લાગે તે તો જેને ઘરથી દૂર રહેવું પડે એને જ ખબર હોય ને", એણે વિચાર્યું. પછી જતા જતા થોડો આડો થઇ ને લારી ની પાછળ રાજુ... એટલે કે ચમન ને શોધવા નજર કરી.

ચમન ક્યાંય ન દેખાયો એટલે પોતાનો બગલથેલો ખભે નાંખી ચાલવા લાગ્યો. વિચારો માં મગ્ન... મનોમન રાજકોટમાં ગીજુભાઇના ચોકમાં બધા છોકરાવ સાથે રમવા લાગ્યો. "વર્ષો ના વ્હાણા ક્યાં વિતી ગયા ખબર ન પડી."

થોડા ડગલા ચાલ્યો હશે ને ત્યાં તો ચમન આવ્યો, દોડતો, આંખો માં આંસું... એટલો ગળગળો થઇ ગયો હતો કઇ બોલી નો શક્યો. એને ગળામાં ડૂમો ભરાઇ ગયો. માંડ માંડ બોલી શક્યોઃ "હસિત્ભાઇ! હું... રાજુ... છું... પણ તમને ખબર કેવી રીતે પડી???" એને બહુ નવાઇ લાગી.

હસિત હસી પડ્યો, મનમાં એને ઘણો આનંદ થતો હતો જૂનો દોસ્ત મળ્યો, તે પણ આટલા વર્ષે અને આટલે દૂર. પછી એના ચહેરા પર નાનુ એવું સ્મિત રેલાયું અને ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં રાજુ નો રડતો ચહેરો પોતાની સમક્ષ જોઇ જતું રહ્યું. પોતાની યાદશક્તિ સારી હશે એમ કહી એણે રાજુ ને વાત કરવા દીઘી. રાજુ હવે થોડો સ્વર્થ થયો હોઇ એના અવાજમાં પણ જાણે એક રણકો હતો કે જાણે કોઇક પોતાનું મળે ત્યારે આપણે અનુભવિયે.

રાજુએ પોતે રાજકોટ છોડ્યા ને કેટલા વર્ષો થઇ ગયાની વાત કરી અને પછી પોતે ઘણો ઉદાસ થઇ ગયો. બોલ્યોઃ "હસિત્ભાઇ, એક વાર ઘર છોડો ને પછી પાછું જવું કેટલું મુશ્કેલ છે તે મને જ પૂછો. ઘરે બધા સાથે ઝગડો કરી ને, ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં ઘર તો છોડી દીધું પણ પછી શું થશે એનો ક્યારેય વિચાર નોહ્તો કર્યો. અને હવે ઘર માં બધાને શું મોઢું દેખાડું પાછા જઇને? કે હું જ ખોટો હતો? મારો ઘમંડ મને એવું નથી કરવા દેતો. મારી તો બધા ને એ જ સલાહ છે કે કોઇ દિવસ ઘરવાળા લોકો સાથે ગમે તેટલો ઝગડો કરો પણ ક્યારેય ભૂલમાં પણ ઘર નહિ છોડતા. કેમકે ઘર છોડ્યા પછી પાછું ઘરે જવું લાગે છે એટલું સહેલું નથી. અને બસ જોવો આજે અહિયા નોકરી કરું છું અને ગુજરાન ચાલે છે પણ ઘર પણ ઘણું યાદ આવે પણ શું કરી શકું? બસ જીંદગી ચાલ્યે જાય છે. કોઇ જૂના લોકોની વાત યાદ કરાવે તો ન ગમે કેમકે ઘર બહુ યાદ આવે છે, અને તમે જ્યારે રાજુ કહી ને બોલાવ્યો ત્યારે હુ ગભરાઇ ગયો કે આ મને કેમ ઓળખે? અને પછી મારા થી ન રહેવાયું... ઘર બહુ યાદ આવી ગયું એટલે દોડતો આવ્યો તમને મળવા. ઘણી વાર બધા યાદ આવે, મમ્મી-પપ્પાની તબિયત કેવી હશે? સૌ કુશળ તો હશે ને? આંખો ભરાઇ આવે..." રાજુ આગળ ન બોલી શક્યો... એની આંખો ભરાઇ આવી. હસિતે રાજુ ના ખભા પર હાથ મૂક્યો, વિચાર્યું એને જે કઈ સાંત્વના મળે.

રાજુની વાત સાંભળી હસિત ને મન માં ઘણું દુઃખ લાગ્યું. પોતે પણ કઇ બોલી ન શક્યો. એને રાજુનેે ઘણું કહેવું હતું, પણ અત્યારે? એનું મન ન માન્યું એટલે રાજુ સાથે બીજી થોડી આડી-અવળી વાતો કરી, હાથ મિલાવી છૂટા પડ્યા. વિચારો ના વા-વંટોળ સાથે, આવ્યો હતો એના કરતા થોડા ભારે દિલે, પોતે પણ ઘર તરફ રવાના થયો.

કાનન
૪/૧૭/૨૦૦૮

ઉભો થા

બે-ચાર મહિના પહેલા કોઇકે આ ગીત મોકલ્યું ત્યારે જ ટાઇપ કરેલ પણ આજે પોસ્ટ કરવાનો મોકો મળ્યો. આપણે જોકે ગુજરાતીમાં રૅપ-સોન્ગ હોય નહિ પણ હવે તો જમાનો જ જૂદો આવ્યો છે એટલે બધુ ચલે ભૈ. :P

ગીત સાંભળવા જયદીપભાઇ ના બ્લોગ પર જજો.

----------------------------------------------------
maaro baapo bahu kharaab se
unghva j nath deto
hu gamme etlu karu n toy ene haaru j no laage
havaar ma pata maare, uthaade
uth, uth
ubho thaa zoy kaus
haalo mara bedroom ma jovus tamaare hu thaish
haa

ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu betho tha betho tha
unghva dhyo ne
ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha

alya ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha
please ubho tha ne
raate modo huve se ne havaar modo uthe
kaam-kaaj karvu nai ne bapa ne tu loote
nakkamo kaam vagar no baar rakhde
jaat jaat na bhaibandh ni haare rakhde
ghadik ma ke hu sher bajaar nu karu su
ghadik ma ke hu bapunagar jaau su

harkhi rite sotadi ne nokri nathi karto
vali paachho ke hu liril thi naau su
zyaare zove tyaare pan na galle ne galle
bhale tara bapa tali zaay haav talle
taare lidhe maara mathe dhola aavi gya
taare lidhe len-daaro gher aavi gya
roj roj haalva ne chalva may nakhra?
kapda pere tyaare kare kaach haame nakhra
nava nava kapda peri roj kare lafra
tane janam aapi mara dada e kapra??
aat aatlu kaus toy ubho nathi thato tu ubho tha ubho tha

kyaar no tane ubho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha

ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha


hamna paachho ke mane lagan karva se
sokri na baap ne raaji karva se
khabardaar jo painvaa nu naam lidhu se
kamaato nathi ne paasa lagan karva se
navratri ma roj raate char vaage aave
chhodiyo ne bike upar gher muki aave
roj roj navi benpaniyo fasaave
rang-berangi dhotiya na kharcha karaave
paachho ke bapa thoda petrol na to aapo
gaadi na na hoy to scooter na to aapo
me kidhu tara baap ne petrol pump se
to mane ke peli na baap ne petrol pump se
dandiya no shokh hoy to police walo tha
pachhi ek dandiyo lai ne navratri ma za
haath joya bhai kai kaam-kaaj kar
paisa peda kar pachhi roj jalsa kar
aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thato tu
ubho tha ubho tha
kyaar no tane kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha

chal ey ubho tha
aat aatlu kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha

aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha

e sodi aa bau bagdi gyos ho

aa jo aa navi j bike lidhis hamna

college ma aivo etle bike apaavi
to bhainva ne badle to chhokri pataavi
result ma paanch ma thi tain ma naapaas
khisa ena kholo to pogram na paas
ganit ma pachis ne account ma ter
english ma tain ne baaki leela laher
bhanva ma mindu ne girl friend be
college ma gulli ane parking ma re
taare lidhe telephone nu bill vadhi gyu
mobile ne lidhu maaru pressure vadhi gyu
hi neeta kem so ne hi rita kem so
kok di to mane puchh hi bapa kem so
kamaavaa ma tu raish jo haav aavo
to ek di taaro baap bani jaase baavo
raate bhai party kare badha kare dance
no dekhade chhokri ne no aape chance
aana karta maari saathe ver ??? faati mua
ubho tha ubho tha
aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thato tu
ubho tha ubho tha

ketketlu kidhu pan betho nathi thato
tu betho tha ubho tha

kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
betho tha ubho tha

aat aatlu kidhu pan betho nathi thaato
tu betho tha ubho tha

ey kyaar no tane kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha

kaka, tame chinta na karsho
have chhe ne ene ubho chhe ne hu karish

તકદીર ખુદ ખુદાએ લખી પણ ગમી નથી,
સારું થયું કે કોઈ મનુજે લખી નથી;

કેવા શુકનમાં પર્વતે આપી હશે વિદાય,
નિજ ઘરથી નીકળી નદી પાછી વળી નથી;

શ્રદ્ધાનો જો હો વિષય તો પુરાવાની શી જરૂર?
કુરાનમાં તો ક્યાંય પયગંબરની સહી નથી;

ડૂબાડી દઈ શકું છું ગળાબૂડ સ્મિતને,
મારી કને તો અશ્રુઓની કંઈ કમી નથી;

મૃત્યુની ઠેસ વાગશે તો શું થશે ‘જલન’,
જીવનની ઠેસની હજુ કળ વળી નથી.

_____________________________
contribution from soham's blog

કર વિચાર તો પામ

અમે અમદાવાદી

નદી ની રેત પર રમતું આ નગર ફરિ મળે ન મળે
ફરી આ દ્રશ્ય સ્મ્રુતિપટ પર મળે ન મળે

ભરિ લો આંખમા રસ્તાઓ બારીઓ ભીતો
પછી આ શહેર, આ ગલિઓ, આ ઘર મળે ન મળે

વતનની ધૂળથી માંથુ ભરી લઊ આદીલ
આ ધુળ ફરી ઉમ્રભર મળે ન મળે

કવિ આદીલ મન્સૂરી સાહેબ ની આ રચના અચાનક યાદ આવિ ગઈ. સમ્રાટ શાહજહાને જે શહેર ની ધૂળ જોઇ ને ગર્દાબાદ નામ આપ્યું હતુ એજ શહેરની ધૂળ ને કવિ માંથે ચઢાવાની વાત કરે છે!!કવિને જ્યારે અમદાવાદ છોડી ને જવાનુ બન્યું તે સમયે રચાયેલી આ ગઝલ. આ સાથે જ મહાન ગીતકાર અને સંગીતકાર અવીનાશ વ્યાસ દ્વારા રચાયેલ અને અમદાવાદનાં અસલ ઇતિહાસ, ભૂગોળ અને મીજાજ ને બયાન કરતુ આ ગીત પ્રસ્તુત છે...

અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
જેનું પાણી લાવ્યું તાણી ભારતની આઝાદી
ભાઈ અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી...

અમદાવાદનાં જીવનનો સુણજો ઇતિહાસ ટચુકડો
અરે અમદાવાદનાં જીવનનો સુણજો ઇતિહાસ ટચુકડો
જ્યાં પહેલા બોલે મીલનું ભુન્ગળું પછી પુકારે કૂકડો
સાઈકલ લઈ ને સહુ દોડે રળવા રોટીનો ટૂકડો
પણ મીલ મન્દીરનાં નગેદેશ્વરનો રસ્તો ક્યાં છે ઢૂકડો
મીલ મજ્દૂરની મજદૂરી પર શહેર તણી આબાદી

ભાઈ અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી...

હે ઉડે હવામાં ધોતીયું ઉઉઉઉઉઉઉઉઉઉઉઉ
ઉડે હવામાં ધોતીયું ને પહેરિ ટોપી ખાદી
ઊઠી સવારે ગરમ ફાફડા ગરમ જલેબી ખાધી
ઊઠી સવારે ગરમ ફાફડા ગરમ જલેબી ખાધી

આમ જુવો તો સુકલકડી ને સુરત લાગે માંદી
હે આમ જુવો તો સુકલકડી ને સુરત લાગે માંદી
પણ મનફાવે તો ભલભલાની ઉથલાવી દે ગાદી
હે દાદાગીરી કરે બધે છોકરા આઆઆઆઆઆ
દાદાગીરી કરે બધે છોકરા, છોકરીઓ જ્યાં દાદી

ભાઈ અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
જેનું પાણી લાવ્યું તાણી ભારતની આઝાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી


પોળની અંદર પોળ, ગલી મા ગલી
ગલી પાછી જાય શેરી મા ઢળી
શેરી પાછી જાય પોળમા વળી
વળી પાછી ખડકીને અડકીને ખડકી ચલી

પોળની અંદર પોળ, ગલી મા ગલી
ગલી પાછી જાય શેરી મા ઢળી
શેરી પાછી જાય પોળમા વળી
વળી પાછી ખડકીને અડકીને ખડકી ચલી.

અરે મુમ્બઈની કોઇ મહીલા જાવા જમાલપુર નીકળી
અરે મુમ્બઈની કોઇ મહીલા જાવા જમાલપુર નીકળી
ને વાંકીચુકી ગલી ગલીમાં વળી વળી ને ભલી
ભાઇ માણેક્ચોકથી નીકળી પાછી માણેક્ચોકમા મળી.

આવી તો ભાઈ બહુ કેવાની આતો કહિ નાખી એકાદી
ભાઈ અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
જેનું પાણી લાવ્યું તાણી ભારતની આઝાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી
અમે અમદાવાદી અમે અમદાવાદી...

આકાશ્ ગંગા સૂર્ય ચંદ્ર તારા
સંન્ધયા ઊષા કોઇ ના નથી..(1)

કોની ભૂમી કોની નદી
કોની સાગર્ ધારા
ભેદ્ કેવડ્ શબ્દ્
મારા ને તમારા

(1)

એજ હાસ્ય એજ રુદન
આશા ને નિરશા
એજ માનવ ઉર્મી
પ્રાન્ત ભીન ભાષા

(1)

ઘાયલને શું થાય છે

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા (૨)
આંખ મિલાવી આંખ કાં સંતાય છે
પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

પ્રેમનો અંજામ પણ આવો હશે ન્હોતી ખબર (૨)
દિલ દઇ દિલ્દાર પણ છોડી જશે ન્હોતી ખબર
આંખે આવી શમણા કાં વિખરાય છે પૂછો તો ખરા

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા (૨)

દિલ છે તારી પાસ ને હું દૂર છું કોને કહું (૨)
આંધીમાં અટવાયો છું મજબૂર છું કોને કહું
ગુનો નથી પણ સજા મને કાં થાય છે
પૂછો તો ખરા

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

મન-મંદિર માં દેવ બનાવી જેની પૂજા કરતી'તી (૨)
આશાનાં દિવડા પ્રગટાવી ચરણે ફૂલો ધરતી'તી
એ અણમોલા ફૂલો કાં કરમાય છે
પૂછો તો ખરા

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા (૨)

કોના પાછળ ભાગવું હવે ?

મૃગજળ ની પાછળ ન ભાગો,
એ તો એક આભાસ હોય છે,

સ્વપ્નની પાછળ ન ભાગો,
એ તો એક અહેસાસ હોય છે,

સુંદરતા પાછળ ન ભાગો,
એ તો એક દેખાવ હોય છે,

એવા મિત્રો પાછળ ન ભાગો,
જે ખાય ને ખોદનારા હોય છે,

પ્રેમ પાછળ ન ભાગો,
એમાં બદનામી હોય છે,

દુનિયા પાછળ ન ભાગો,
એ તો હવે ઝુલ્મી થઈ છે,

'કપિલ'તો કોના પાછળ ભાગવું હવે ?
જેના મન સાફ અને કાળજા કોરા હોય છે.

-કપિલ દવે