Tuesday, April 29, 2008

કાઠિયાવાડી જોક

એક ભાઇ ગામના પાદરેથી પસાર થતા'તા. થોડે દૂર એક કાકા બેઠા'તા એને પૂછ્યું "એ કાકા! પડધરી જાતા કેટલી વાર લાગે?" બે-ત્રણ વાર પૂછ્યું પણ કાકાએ કાંઇ જવાબ નો આપ્યો, સામુય નો જોયું. એટલે ઓલો હાલ્વા મંડ્યો. થોડેક આગળ ગ્યો ત્યાં કાકાએ હાથનો ઇશારો કરતા સાદ પાડ્યો "એલા એ...ઇ! આ...ઇ આવ...". ઓલા ને કેઃ "દોઢ કલાક થાશે". ઓલો તો ખીજાણો! "હું ક્યાર્નો રાડ્યું નાખું છું તે હમણા જ કેમ કીધું?" કાકા કે "મારે તારી હાલ તો જોવી પડે ને..."

Thursday, April 17, 2008

એક ટૂકીં વાર્તા

સાંજના પાંચ વાગ્યા હતા અને હસિત રોજ ના ક્રમ મુજબ દોસ્તારો સાથે નોકરીએ થી પાછો આવતી વખતે ચા ની લારીએ ઉભો રહ્યો. આજે રામજીભાઇ ની લારી બંધ હતી એટલે બાજુની ગલીમાં લારી હતી ત્યા જવાનું નક્કી કર્યું. કાયમની ટેવ મુજબ બધાએ પોત-પોતાને પસંદ પડે એવી ચા મંગાવી - કડક, મીઠી, ગરમા-ગરમ.

થોડી વાર થઇ ને એક છોકરો આવી ને ચા આપી ગયો. હસિત બસ એની સામે જોઇ જ રહ્યો. એને લાગ્યું કે એણે એને પહેલા ક્યાંક જોયો છે. દોસ્તારો સાથે ચાલી રહેલ હસીં મજાકમાં એનું મન ન લાગ્યું... બસ વિચાર કરતો રહ્યો કે એણે એને ક્યાં જોયો હોઇ શકે.

મન વિચારોના ચગડોળે ચઢ્યું... ત્યાં એને યાદ આવી ગયું "અરે! આ તો ગીજુભાઇ ના ચોક પાસે રહેતો એ રાજુ! પણ એ અહિયા કેવી રીતે હોય? ઘરથી આટલે દૂર? ક્યાં રાજકોટ અને ક્યાં અમદાવાદ! આટલા વર્ષે... મને બસ એવો ભાસ થયો હશે બે ઘડી માટે? પણ એ લાગે છે તો રાજુ જ" છેવટે એનાથી ન રહેવાયું એટલે થોડી વારે પેલો ફરી થી પોતાની તરફ આવતો હતો ત્યારે એને ઇશારો કરી ને બોલાવ્યો અને ધીમે થી એનું નામ પુછ્યું. પેલા એ થોડું અકળાઇને કહ્યું "ચમન"... એટલે હસિત કહે "ચમન? રાજુ નહિ? તુ તો રાજુ જ લાગ્યો મને પહેલા... રાજકોટ યાદ નથી? આપણે ગીજુભાઇ ના ચોક માં સાથે રમતા... યાદ નથી આવતું?" ચમન થોડો ભોઠોં પડી ગયો અને વધુ અકળાઇ ને બોલ્યો "હુ કોઇ રાજુ કે ગીજુભાઇ ને નથી ઓળખતો અને મે કોઇ દિવસ રાજકોટ જોયું નથી." આમ બોલી તે માથું ધુણાવતો પોતાના કામે વળગ્યો અને બીજા ઘરાક માટે ચા નો ઓર્ડર લેવા જતો રહ્યો.

હસિત બસ એને એકીટસે જોઇ રહ્યો. વિચાર કરતો રહ્યો કે આ રજુ કેમ ખોટુ બોલે છે? બાકી ભાઇબંઘ-દોસ્તારો ચા પતાવી ઘર તરફ રવાના થવાની તૈયારી માં હતા પણ હસિત નું મન રાજુ ને ફરી થી એક નજર જોવાનુ હતું, એની સાથે વાત કરવાનું હતું. "ઘરથી આટલે દૂર કોઇક ઘરની નજીક રહેતું મળે તે કેવું લાગે તે તો જેને ઘરથી દૂર રહેવું પડે એને જ ખબર હોય ને", એણે વિચાર્યું. પછી જતા જતા થોડો આડો થઇ ને લારી ની પાછળ રાજુ... એટલે કે ચમન ને શોધવા નજર કરી.

ચમન ક્યાંય ન દેખાયો એટલે પોતાનો બગલથેલો ખભે નાંખી ચાલવા લાગ્યો. વિચારો માં મગ્ન... મનોમન રાજકોટમાં ગીજુભાઇના ચોકમાં બધા છોકરાવ સાથે રમવા લાગ્યો. "વર્ષો ના વ્હાણા ક્યાં વિતી ગયા ખબર ન પડી."

થોડા ડગલા ચાલ્યો હશે ને ત્યાં તો ચમન આવ્યો, દોડતો, આંખો માં આંસું... એટલો ગળગળો થઇ ગયો હતો કઇ બોલી નો શક્યો. એને ગળામાં ડૂમો ભરાઇ ગયો. માંડ માંડ બોલી શક્યોઃ "હસિત્ભાઇ! હું... રાજુ... છું... પણ તમને ખબર કેવી રીતે પડી???" એને બહુ નવાઇ લાગી.

હસિત હસી પડ્યો, મનમાં એને ઘણો આનંદ થતો હતો જૂનો દોસ્ત મળ્યો, તે પણ આટલા વર્ષે અને આટલે દૂર. પછી એના ચહેરા પર નાનુ એવું સ્મિત રેલાયું અને ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં રાજુ નો રડતો ચહેરો પોતાની સમક્ષ જોઇ જતું રહ્યું. પોતાની યાદશક્તિ સારી હશે એમ કહી એણે રાજુ ને વાત કરવા દીઘી. રાજુ હવે થોડો સ્વર્થ થયો હોઇ એના અવાજમાં પણ જાણે એક રણકો હતો કે જાણે કોઇક પોતાનું મળે ત્યારે આપણે અનુભવિયે.

રાજુએ પોતે રાજકોટ છોડ્યા ને કેટલા વર્ષો થઇ ગયાની વાત કરી અને પછી પોતે ઘણો ઉદાસ થઇ ગયો. બોલ્યોઃ "હસિત્ભાઇ, એક વાર ઘર છોડો ને પછી પાછું જવું કેટલું મુશ્કેલ છે તે મને જ પૂછો. ઘરે બધા સાથે ઝગડો કરી ને, ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં ઘર તો છોડી દીધું પણ પછી શું થશે એનો ક્યારેય વિચાર નોહ્તો કર્યો. અને હવે ઘર માં બધાને શું મોઢું દેખાડું પાછા જઇને? કે હું જ ખોટો હતો? મારો ઘમંડ મને એવું નથી કરવા દેતો. મારી તો બધા ને એ જ સલાહ છે કે કોઇ દિવસ ઘરવાળા લોકો સાથે ગમે તેટલો ઝગડો કરો પણ ક્યારેય ભૂલમાં પણ ઘર નહિ છોડતા. કેમકે ઘર છોડ્યા પછી પાછું ઘરે જવું લાગે છે એટલું સહેલું નથી. અને બસ જોવો આજે અહિયા નોકરી કરું છું અને ગુજરાન ચાલે છે પણ ઘર પણ ઘણું યાદ આવે પણ શું કરી શકું? બસ જીંદગી ચાલ્યે જાય છે. કોઇ જૂના લોકોની વાત યાદ કરાવે તો ન ગમે કેમકે ઘર બહુ યાદ આવે છે, અને તમે જ્યારે રાજુ કહી ને બોલાવ્યો ત્યારે હુ ગભરાઇ ગયો કે આ મને કેમ ઓળખે? અને પછી મારા થી ન રહેવાયું... ઘર બહુ યાદ આવી ગયું એટલે દોડતો આવ્યો તમને મળવા. ઘણી વાર બધા યાદ આવે, મમ્મી-પપ્પાની તબિયત કેવી હશે? સૌ કુશળ તો હશે ને? આંખો ભરાઇ આવે..." રાજુ આગળ ન બોલી શક્યો... એની આંખો ભરાઇ આવી. હસિતે રાજુ ના ખભા પર હાથ મૂક્યો, વિચાર્યું એને જે કઈ સાંત્વના મળે.

રાજુની વાત સાંભળી હસિત ને મન માં ઘણું દુઃખ લાગ્યું. પોતે પણ કઇ બોલી ન શક્યો. એને રાજુનેે ઘણું કહેવું હતું, પણ અત્યારે? એનું મન ન માન્યું એટલે રાજુ સાથે બીજી થોડી આડી-અવળી વાતો કરી, હાથ મિલાવી છૂટા પડ્યા. વિચારો ના વા-વંટોળ સાથે, આવ્યો હતો એના કરતા થોડા ભારે દિલે, પોતે પણ ઘર તરફ રવાના થયો.

કાનન
૪/૧૭/૨૦૦૮

Saturday, April 12, 2008

ઉભો થા

બે-ચાર મહિના પહેલા કોઇકે આ ગીત મોકલ્યું ત્યારે જ ટાઇપ કરેલ પણ આજે પોસ્ટ કરવાનો મોકો મળ્યો. આપણે જોકે ગુજરાતીમાં રૅપ-સોન્ગ હોય નહિ પણ હવે તો જમાનો જ જૂદો આવ્યો છે એટલે બધુ ચલે ભૈ. :P

ગીત સાંભળવા જયદીપભાઇ ના બ્લોગ પર જજો.

----------------------------------------------------
maaro baapo bahu kharaab se
unghva j nath deto
hu gamme etlu karu n toy ene haaru j no laage
havaar ma pata maare, uthaade
uth, uth
ubho thaa zoy kaus
haalo mara bedroom ma jovus tamaare hu thaish
haa

ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu betho tha betho tha
unghva dhyo ne
ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha

alya ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha
please ubho tha ne
raate modo huve se ne havaar modo uthe
kaam-kaaj karvu nai ne bapa ne tu loote
nakkamo kaam vagar no baar rakhde
jaat jaat na bhaibandh ni haare rakhde
ghadik ma ke hu sher bajaar nu karu su
ghadik ma ke hu bapunagar jaau su

harkhi rite sotadi ne nokri nathi karto
vali paachho ke hu liril thi naau su
zyaare zove tyaare pan na galle ne galle
bhale tara bapa tali zaay haav talle
taare lidhe maara mathe dhola aavi gya
taare lidhe len-daaro gher aavi gya
roj roj haalva ne chalva may nakhra?
kapda pere tyaare kare kaach haame nakhra
nava nava kapda peri roj kare lafra
tane janam aapi mara dada e kapra??
aat aatlu kaus toy ubho nathi thato tu ubho tha ubho tha

kyaar no tane ubho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha

ala ketlu kidhu pan betho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha
kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
ubho tha ubho tha


hamna paachho ke mane lagan karva se
sokri na baap ne raaji karva se
khabardaar jo painvaa nu naam lidhu se
kamaato nathi ne paasa lagan karva se
navratri ma roj raate char vaage aave
chhodiyo ne bike upar gher muki aave
roj roj navi benpaniyo fasaave
rang-berangi dhotiya na kharcha karaave
paachho ke bapa thoda petrol na to aapo
gaadi na na hoy to scooter na to aapo
me kidhu tara baap ne petrol pump se
to mane ke peli na baap ne petrol pump se
dandiya no shokh hoy to police walo tha
pachhi ek dandiyo lai ne navratri ma za
haath joya bhai kai kaam-kaaj kar
paisa peda kar pachhi roj jalsa kar
aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thato tu
ubho tha ubho tha
kyaar no tane kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha

chal ey ubho tha
aat aatlu kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha

aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thaato
tu ubho tha ubho tha

e sodi aa bau bagdi gyos ho

aa jo aa navi j bike lidhis hamna

college ma aivo etle bike apaavi
to bhainva ne badle to chhokri pataavi
result ma paanch ma thi tain ma naapaas
khisa ena kholo to pogram na paas
ganit ma pachis ne account ma ter
english ma tain ne baaki leela laher
bhanva ma mindu ne girl friend be
college ma gulli ane parking ma re
taare lidhe telephone nu bill vadhi gyu
mobile ne lidhu maaru pressure vadhi gyu
hi neeta kem so ne hi rita kem so
kok di to mane puchh hi bapa kem so
kamaavaa ma tu raish jo haav aavo
to ek di taaro baap bani jaase baavo
raate bhai party kare badha kare dance
no dekhade chhokri ne no aape chance
aana karta maari saathe ver ??? faati mua
ubho tha ubho tha
aat aatlu bhasu su toy ubho nathi thato tu
ubho tha ubho tha

ketketlu kidhu pan betho nathi thato
tu betho tha ubho tha

kyaar no tane betho karu toy tu nathi thaato
betho tha ubho tha

aat aatlu kidhu pan betho nathi thaato
tu betho tha ubho tha

ey kyaar no tane kaus toy ubho nathi thaato
tu ubho tha

kaka, tame chinta na karsho
have chhe ne ene ubho chhe ne hu karish

Wednesday, April 2, 2008

તકદીર ખુદ ખુદાએ લખી પણ ગમી નથી,
સારું થયું કે કોઈ મનુજે લખી નથી;

કેવા શુકનમાં પર્વતે આપી હશે વિદાય,
નિજ ઘરથી નીકળી નદી પાછી વળી નથી;

શ્રદ્ધાનો જો હો વિષય તો પુરાવાની શી જરૂર?
કુરાનમાં તો ક્યાંય પયગંબરની સહી નથી;

ડૂબાડી દઈ શકું છું ગળાબૂડ સ્મિતને,
મારી કને તો અશ્રુઓની કંઈ કમી નથી;

મૃત્યુની ઠેસ વાગશે તો શું થશે ‘જલન’,
જીવનની ઠેસની હજુ કળ વળી નથી.

_____________________________
contribution from soham's blog