સુખ બજારમાં મળતું હોત તો એનો ભાવ શું હોત? નાનુંસુખ સસ્તું અને મોટું સુખ મોંઘું હોત? સુખની પણ સિઝનહોત? ફેસ્ટીવલ ટાઈમમાં સુખના ભાવ વધારે અને સ્લેકસીઝનમાં સુખના દામ ઘટતાં હોત? સુખનું પણ સેલનીકળત? અમારે ત્યાંથી સુખ ખરદનાર વ્યક્તિને એક સુખસાથે બીજું સુખ મફત મળશે, એવી જાહેરાતો થતી હોત?
જો આવું હોત તો? તો લોકો સુખના પ્રાઈઝ ટેગ જોતાં હોત!પછી ભાવ જોઈને કહેત કે, ના ના, આ સુખ આપણનેપોસાય તેવું નથી. ભાવ જોઈને સુખી થવાને બદલે દુ:ખીથાત! અરછા, માણસ પોતાના દુ:ખ વેચી શકતા હોત? મારુંદુ:ખ લઈ લ્યો તો તમને આટલા રુપિયા આપીશ! દુ:ખખરીદનારાં લોકો મન ફાવે એવા ભાવ પડાવત? અને દુ:ખખરીદીને મળતાં રુપિયાથી એ લોકો સુખી થઈ જાત?
દુ:ખ વેચી શકાતું હોત તો તમારું કયું દુ:ખ વેચવા કાઢત?સુખ અને દુ:ખના ધંધા પણ મોલમાં ચાલતાં હોત? સુખઅને દુ:ખના પણ સેન્સેક્સ હોત? સુખ અને દુ:ખના ભાવમાંપણ સોના-ચાંદીની જેમ દરરોજ ચડાવ-ઉતાર આવતોહોત? સુખ ખરીદવું પડતું હોત તો આપણે કેટલા દુ:ખીહોત?
ઝરણાંનું દ્રશ્ય અને ખળખળ ઘ્વનિનો ભાવ શું હોત?કોયલનો અવાજ સાંભળવાનો પણ રીંગટોનની જેમ ચાર્જથતો હોત તો? પ્રેમ કરવાના પૈસા ચૂકવવાના થાય તો?સ્પર્શનો ખર્ચ કેટલો થાત? ટેરવું અડાડો તો એક રુપિયોઅને પાંચેય આંગળીથી સ્પર્શ કરો તો પાંચ રુપિયા? હસવુંપણ ચાર્જેબલ હોત! સ્મિત કરવાનો ભાવ જુદો, હાસ્યરેલાવવાના દર અલગ અને ખડખડાટ હસવાના રેઈટ પણજુદા!
સંપતિથી સાધનો ખરીદી શકાય છે પણ સુખ નહીં.એરકન્ડીશનર ખરીદી શકો પણ એસી બેડરુમમાં ઊઘઆવશે જ એવી કોઈ ગેરન્ટી નથી. સમજવા જેવી વાત એજ છે કે, એરકન્ડીશન એ સુખ નથી પણ ઊઘ એ સુખ છે.ઊઘ ચાર્જેબલ નથી. ઊઘનું જેને સુખ નથી એ લોકોનેઊઘની ગોળીઓ ખરીદીને ઊઘ ખરીદવી પડે છે.
ગોળીઓથી આવતી ઊઘ એ સુખ નથી, કારણ કે સુખનેચરલ હોય છે. કુદરત કેટલી સારી છે કે નેચરલ સુખઆપતી દરેક ચીજ- વસ્તુ એ આપણને કોઈ ચાર્જ વગરઆપે છે. સૂર્યના તેજ અને ચાંદનીના પ્રકાશનું લાઈટબીલજેવું બીલ આવતું નથી. બાથરૂમમાં શાવર નખાવવો મોંઘોપડે છે અને વરસાદ તદ્દન વિનામૂલ્યે મળે છે.
કુદરતને જો ધંધો જ કરવો હોત તો એ આપણી પાસેચાલવાનો, દોડવાનો, નાચવાનો, ગાવાનો અને ઝૂમવાનોપણ ચાર્જ લઈ શકતી હોત! કુદરત...
life is short,but beautiful... (got this over an email fwd)
જો આવું હોત તો? તો લોકો સુખના પ્રાઈઝ ટેગ જોતાં હોત!પછી ભાવ જોઈને કહેત કે, ના ના, આ સુખ આપણનેપોસાય તેવું નથી. ભાવ જોઈને સુખી થવાને બદલે દુ:ખીથાત! અરછા, માણસ પોતાના દુ:ખ વેચી શકતા હોત? મારુંદુ:ખ લઈ લ્યો તો તમને આટલા રુપિયા આપીશ! દુ:ખખરીદનારાં લોકો મન ફાવે એવા ભાવ પડાવત? અને દુ:ખખરીદીને મળતાં રુપિયાથી એ લોકો સુખી થઈ જાત?
દુ:ખ વેચી શકાતું હોત તો તમારું કયું દુ:ખ વેચવા કાઢત?સુખ અને દુ:ખના ધંધા પણ મોલમાં ચાલતાં હોત? સુખઅને દુ:ખના પણ સેન્સેક્સ હોત? સુખ અને દુ:ખના ભાવમાંપણ સોના-ચાંદીની જેમ દરરોજ ચડાવ-ઉતાર આવતોહોત? સુખ ખરીદવું પડતું હોત તો આપણે કેટલા દુ:ખીહોત?
ઝરણાંનું દ્રશ્ય અને ખળખળ ઘ્વનિનો ભાવ શું હોત?કોયલનો અવાજ સાંભળવાનો પણ રીંગટોનની જેમ ચાર્જથતો હોત તો? પ્રેમ કરવાના પૈસા ચૂકવવાના થાય તો?સ્પર્શનો ખર્ચ કેટલો થાત? ટેરવું અડાડો તો એક રુપિયોઅને પાંચેય આંગળીથી સ્પર્શ કરો તો પાંચ રુપિયા? હસવુંપણ ચાર્જેબલ હોત! સ્મિત કરવાનો ભાવ જુદો, હાસ્યરેલાવવાના દર અલગ અને ખડખડાટ હસવાના રેઈટ પણજુદા!
સંપતિથી સાધનો ખરીદી શકાય છે પણ સુખ નહીં.એરકન્ડીશનર ખરીદી શકો પણ એસી બેડરુમમાં ઊઘઆવશે જ એવી કોઈ ગેરન્ટી નથી. સમજવા જેવી વાત એજ છે કે, એરકન્ડીશન એ સુખ નથી પણ ઊઘ એ સુખ છે.ઊઘ ચાર્જેબલ નથી. ઊઘનું જેને સુખ નથી એ લોકોનેઊઘની ગોળીઓ ખરીદીને ઊઘ ખરીદવી પડે છે.
ગોળીઓથી આવતી ઊઘ એ સુખ નથી, કારણ કે સુખનેચરલ હોય છે. કુદરત કેટલી સારી છે કે નેચરલ સુખઆપતી દરેક ચીજ- વસ્તુ એ આપણને કોઈ ચાર્જ વગરઆપે છે. સૂર્યના તેજ અને ચાંદનીના પ્રકાશનું લાઈટબીલજેવું બીલ આવતું નથી. બાથરૂમમાં શાવર નખાવવો મોંઘોપડે છે અને વરસાદ તદ્દન વિનામૂલ્યે મળે છે.
કુદરતને જો ધંધો જ કરવો હોત તો એ આપણી પાસેચાલવાનો, દોડવાનો, નાચવાનો, ગાવાનો અને ઝૂમવાનોપણ ચાર્જ લઈ શકતી હોત! કુદરત...
life is short,but beautiful... (got this over an email fwd)
