કહેવાય નહી !!!!

મન મરણ પહેલા મરી જય તો કહેવાય નહી
વેદના કામ કરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખથી અસ્રુ ખરી જાય તો કહેવાય નહી
ધૈર્ય પણ પાણી ફરી જાય તો કહેવાય નહી

એની આંખોને ફરી આજ સુઝી છે મસ્તી...
દીલ ફરી મુજથી ફરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખડી ભોળી, વદન ભોળુ, અદાઓ ભોળી..
પ્રાણ એ રુપ હરી જાય તો કહેવાય નહી...

કંઇ મજા મીઠી તડપ્વામાં મળે છે એ ને...
દીલ વ્યથા વે રે વરી જાય તો કહેવાય નહી

આંખનો દોષ ગણે છે બધા દીલ ને બદ્લે...
ચોર નીર્દોષ ઠરી જાય તો કહેવાય નહી

શોક્નો માર્યો તો મરશે નહી તમારો આ "ઘાયલ"
ખ્શી નો માર્યો મરી જાય તો કહેવાય નહી

- અમૃત ‘ઘાયલ’

જૉક્સ

એક વાર છગન અને મગન વાતો કરતા હતા.

છગનઃ લ્યા, તારી પાછળ વાઘ પડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો હું દોડવા માંડું.

છગનઃ અને જો વાઘ પણ તારી પાછળ દોડવા માંડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો હું જલ્દી થી દોડવા માંડું.

છગનઃ જો વાઘ પણ તારી પાછળ જલ્દી થી દોડવા માંડે તો?
મગનઃ તો હું એનાથી પણ વધુ ઝડપ થી દોડવા માંડું.

છગનઃ પછી વાઘ પણ વધુ ઝડપ થી દોડવા માંડે તો તું શું કરે?
મગનઃ તો પછી હું ઝાડ પર ચડી જાઉ.

છગનઃ અને જો વાઘ પણ તારી પાછળ ઝાડ પર ચડી જાય તો તું શું કરે?
મગનઃ પછી મારે ક્યાં કાંઇ કરવાનું હોય? જે કરવાનું હોય તે તો વાઘે હોય ને.

No Title

હજી આંખમાં જાણે ફરકે છે કોઇ
હજી મીઠું શરમાઇ મરકે છે કોઇ

વિખૂટાં પડ્યાં તોયે લાગે છે ‘ઘાયલ’
હજી પણ રગેરગમાં સરકે છે કોઇ

- અમૃત ‘ઘાયલ’



ખૂબ અંદરબહાર જીવ્યો છું
ઘૂંટેઘૂંટે ચિકાર જીવ્યો છું

હું ય વરસ્યો છું ખૂબ જીવનમાં
હું ય બહુ ધોધમાર જીવ્યો છું

બાગ તો બાગ, સૂર્યની પેઠે-
આગમાં પુરબહાર જીવ્યો છું

આમ ‘ઘાયલ’ હું અદનો શાયર, પણ
સર્વથા શાનદાર જીવ્યો છું

- અમૃત ‘ઘાયલ’